Over mij

Toen mijn dochter Madée geboren werd, werd ik mij intens bewust van de verantwoordelijkheid die ik droeg voor dit zuivere, onaangetaste begin van leven. Haar aanwezigheid reflecteerde de vertroebeling in mezelf, waardoor ik niet langer kon weglopen van mijn innerlijke proces.

Dat ging niet vanzelf. In eerste instantie raakte ik in een soort verlamde toestand, waarin ik het liefst de hele dag onder een deken wilde verdwijnen. Ik belandde in een voortdurende stroom van angst en paniek, waarin ik niet meer vrij kon ademen en gevangen zat in mijn eigen gedachten. De therapieën die ik eerder had gevolgd, boden mij in deze crisis geen uitkomst. Op het moment dat mijn toenmalige therapeut en huisarts mij antidepressiva adviseerde, voelde ik met elke vezel van mijn lijf dat dit niet de weg voor mij was. Er moest meer zijn dan dit.

Het beeld van de boom

Zo vond ik psychosynthese. Al in de eerste sessie voelde ik dat dit was waar ik naar zocht. Het beeld dat ik koos om mijn gevoel uit te drukken, was de voet van een boom met wortels die boven de grond uitstaken; kwetsbaar en nog niet volledig gegrond. Daar leerde ik om uit mijn hoofd en in mijn hart te zakken, te vertragen, en mijn innerlijke delen te ontmoeten en de aandacht te geven die ze nodig hadden.

Door steeds opnieuw ervaringen uit het onbewuste naar mijn bewustzijn te brengen, ze te onderzoeken, erkennen en met compassie te verwelkomen, ben ik me gaandeweg vrijer gaan voelen. Ik ervaar meer rust en ruimte, maak keuzes vanuit mijn hart, heb mijn creativiteit ontwikkeld en leef met minder oordeel en meer tevredenheid. Ik voel me nu als een sterke, diepgewortelde boom, met een robuuste stam en een donkergroene kruin die kan blijven groeien door alles wat het leven te bieden heeft.